Դավիթ, հին հրեական ծագման անձնանուն, թարգմանաբար նշանակում է «սիրելի», «սիրահար», «սիրեցյալ»։ Հայերեն սիրական «սիրելի» բառից, գործածվում է անհիշելի ժամանակներից։ Ռուսերեն ժողովրդական տարբերակն է, որից առաջացել է։ Բիբլիական այս անունը տարածված է ոչ միայն քրիստոնյա ազգերի մեջ, այլ նաև անցել մուսուլմանության մեջ, հայտնի է որպես Դաուդ :
Իմ անվան պատմությունը
Դավիթ Հարությունյան 