Կար_ չկար մի տզտզան բայց, շա՜տ ծույլ մեղու կար:Մեղուների թագավորը նրան դուրս էր հանել փեթակից, քանի որ նա համառորեն չէր ուզում նեկտար հավաքել ծաղիկներից: Նա շատ էր սիրում սրինգ նվագել և, երբ սկսում էր նվագել , անտառի բոլոր միջատներն ու բզեզները հավաքվում էին նրա շուրջը: Մի օր շատ պատահաբար նա կորցնում է սրինգը:Նա շատ է տխրում,օրերով սկսում է լաց լինել,բայց անօգուտ:Այդպես էլ չի գտնում իր սրինգը և որոշում է նկարել:Նա նկարում է բզեզներից մեկին և իր մոտ վատ չի ստացվում:Բայց անկարգ բզեզները պատառոտում են նկարը:ՈՒ այսպես առանց նկարի ու սրինգի նա այլևս ոչ մեկի պետք չէր ու նստում սպասում է, թե երբ է ծերանալու: Մի օր այդ նկարի միջի բզեզը խոտերի մեջ գտնում է պատառոտված նկարն ու սրինգը: Անմիջապես բերում և տալիս է մեղվին:Մեղուն աշխարհով մեկ է լինում,ուրախությունից սկսում է թռչկոտել:ԵՎ բոլորը նորից հավաքվում են մեղվի շուրջը և ուրախանում:
Դավիթ Հարությունյան 