Կարակալալը կամ Տափաստանային լուսան, կատվազգի գիշատիչ կաթնասուն։ Երկար ժամանակ կարակալը համարվում էր լուսանի ենթատեսակներից մեկը, որին նա նման է արտաքինից։Կարակալը լուսանից, պումայից և սերվալ կատվից տարբերվում է գեների գենետիկական շղթաներով։ Չնայած դրան կարակալը մարմնի արտաքին կազմվածքով ավելի շատ նման է լուսանին և պումային, քան կատվին:Կարակալը արտաքին տեսքով հիշեցնում է լուսանին իսկ դեմքով մի քիչ պումային, բայց չափերով նրանից փոքր է: Կարակալը ավելի վայելչակազմ և թիկնեղ կազմվածք ունի և մի քանի տեսակի բայց միատոն գունավորում, ինչպես նաև կարակալը ունի մարմնի վրա որոշակի մի քիչ մուգ գույնի շերտեր և պուտեր կամ առանձ շերտերի:Կարակալները իրենց երանգով լինում դարչնագույն, մուգ շագանակագույն, բաց շագանակագույն և վառ դարչնանարնջագույն, վառ նարնջագույն։
Կարակալների Ականջները լինում են միատոն սև գույնի վրձնիկներով, արուներին (3—8սմ) էգերին (2,5—5 սմ): Կարակալների միջին արագությունը հասնում է 27 կմ/ժ-ի իսկ ամենամեծ առավելագույն արագությունը հասնում է 45 կմ/ժ: Կարակալների մարմնի նորմալ ջերմաստիճանը կազմում 38—41 C աստիճանի տիրույթներում, իսկ բարձր ջերմության դեպքում մինչև 47 C աստիճան:
Եթե Կարակալալը ամբողջությամբ չի կերել որսը,կարող է թաքցնել այն քարշ տալով ծառերի ճյուղերի վրա։
<<Կարակալ >>բառը թուրքերենից թարգմանաբար նշանակում է<< սև ականջ>>։
Դավիթ Հարությունյան 