Եղնիկը հանկարծակի մի ոստյունով ցատկեց լուսամուտի գոգը` աչքերը սուզելով շառաչուն խավարի մեջ։Եվ քայլելով գնաց անտառ։Ես արագ գնացի իր հետևից բայց նա լսեց իմ վոտքերի ձայները և վազելով գնաց անտառ իր մայրիկի և իր հայրիկի մոտ Դե՛հ, հիմա՛ գնա ու գտիր նրան իր հայրենի անծայր անտառներում…»:
Եղնիկը պատմության ավարտ
Դավիթ Հարությունյան 