Կար- չկար Դավիթ անունով մի տղա կար։Մի օր նա նայեց պատուհանից դուրս և տեսավ,որ արևի փոխարեն լուսինն ու աստղերն են։Եվ հրամայելով ասաց.
— Հապա, հեռացի՛ր,— ասաց նա լուսինին։Եվ գնաց-գնաց և տեսավ,որ ավտոմեքենաները հակառակ են ընթանում։Գժվե՞լ են… Մի՞թե ավտոմեքենաները կարող են հակառակ ճանապարհով ընթանալ։Այնուհետև նա տեսավ,որ մայր թռչունները նստել են ծառի ճյուղերին և ձագերը կեր են բերում նրանց համար։Մի փոքր էլ քայլեց և ինչ տեսավ, երեխաների փոխարեն իրենց ծնողները պայուսակները ուսերին գնում էին դպրոց։
Ու այսպես շփոթված ու զարմացած, Դավիթը շտապեց տուն` մտածելով,որ սա երազ է և ինքը շուտով կարթնանա այս տարօրինակ երազից։
Դավիթ Հարությունյան 