1․ Ընդգծված արտահայտությունները փոխարինի՛ր մեկ բառով։
աշխարհքով մին է լինում-ուրախանալ
անց է կենում-կողքով անցնում էր
Վեր են քաշում-դեպի վեր ձքել
լեզու է առնում-խոսել
ծառիցը վեր է բերում-ծառից իչացնել
ճանապարհ են դնում-ճանապար դնել
վեր կենում-բարձրանալ
աչքը ճպում է-աչքը թարթում է
շնչի է գալի-վերկանգնվել
կյանքն ու արևը բաշխում է ապրողներին-մահանալ
2. Հեքիաթից առանձնացրո՛ւ շեղատառերով գրված բառերը և բառարանի օգնությամբ բացատրի՛ր։
3. Գրի՛ր տրված բառերի հականիշները։
ջահել-ծեր
դժբախտ-բախտավոր
քաջ-վախկոտ
արդար-անարդար
4. Հեքիաթից դո՛ւրս գրիր այն բառերը, որոնց հոմանիշները կարող ես գրել, առանց բառարանից օգտվելու։
5․ Նկարագրի՛ր Ոսկի քաղաքը՝ ըստ հեքիաթի։
Ոսկի քաղաքը ուղակի բնությունով էր պատված։
6. Հինգից- վեց նախադասությամբ նկարագրի՛ր Քանաքարային։
Դժբախտ թագավորը չի կարողանում մխիթարվի ոչ մի բանով, իրեն որսորդության է տալի։ Մի անգամ էլ, երբ որսի է դուրս գալի, անտառում մի գեղեցիկ փոքրիկ աղջիկ է գտնում։ Ուրախանում, աշխարհքով մին է լինում, առնում տուն է բերում, որդեգրում, անունը դնում Քանաքարա։
Մեծանում է Քանաքարան, դառնում է տխուր թագավորի միակ մխիթարանքը։
7․ Բնութագրի՛ր Դիվանային։
Դիվանան շատ ազնիվ և շռայլ, զվարճասեր երիտասարդ էր։
8.Դո’ւրս գրիր քեզ ամենից դուր եկած միտքը և հիմնավորի՛ր ընտրությունդ։
Ապասի, չքնաղ Քանաքարա,— խնդրում է Դիվանան։— Հիրավի, ես նա էի, բայց էլ նա չեմ։ Ես այժմ Ոսկի քաղաքից եմ գալի, քո կախարդ մոր՝ Գոհար թագուհու, ապարանքիցն եմ վերադառնում, քո մանկության ննջարանում եմ եղել, ուր դեռ կախ է արած քո սիրուն պատկերը… Ես այժմ գիտեմ՝ ինչ բան է Ոսկի քաղաքը, ինչ է ոսկին և ինչ է երջանկությունը։
9․ Ո՞րն է երջանկության գաղտնիքը ըստ հեքիաթի։
10․ Ո՞րն է երջանկության գաղտնիքը ըստ քեզ։
Իմ կարծիքով ամուսնանալն է երջանկության գաղտնիքը։
11. Վերլուծի’ր հետևյալ միտքը. վերլուծությունդ հրապարակի’ր բլոգումդ:
Ոսկին մետաղ է, որ հողից է դուրս գալի, երջանկությունը զգացմունք է, որ սրտի՛ց է բխում:
12. Հեքիաթից դո՛ւրս գրիր բանալի մտքերը։
Ի՜նչքան լեն է աշխարքն ազատ
Էս կյանքի համար, ամենքի համար.
Ի՜նչքան լիքն է, ի՜նչքան առատ
Էս կյանքի համար, ամենքի համար։
Ի՜նչ ազնիվ է աշխատանքը
Առողջ ձեռքով, խաղաղ հոգով,
Ի՜նչ թեթև է անցնում կյանքը
Լիքը սիրով, ուրախ երգով։
Դավիթ Հարությունյան 