Առակ
Եզոպոս
Աղվեսն իր պոչը թողեց թակարդում և միտք արեց, թե ոնց ապրի աշխարհում այդպես խայտառակված։
Եվ որոշեց մյուս աղվեսներին էլ համոզել, որ ձեռք քաշեն իրենց պոչերից։ Նա բոլոր աղվեսներին հավաքեց և սկսեց նրանց գլխին քարոզ կարդալ, որ կտրեն իրենց պոչերը, նախ՝ որովհետև գեղեցիկ չեն, և երկրորդ՝ ավելորդ բեռ են։ Բայց մի աղվես պատասխանեց․
-Է՜, բարեկա՛մս, դու մեզ այդ խորհուրդը չէիր տա, եթե դրանից օգուտ չունենայիր։
Աթաբեկ ԽՆԿՈՅԱՆ (Խնկո Ապեր)
Փախավ աղվեսը,
Փախավ թակարդից,
Բայց պոչի կեսը
Թողեց նա ներսը։
Այդպես պոչատ,
Պոչից անջատ,
Գնաց, հասավ ընկերներին․
-Այ, ձեզ մատաղ, ես ձեր գերին․
Դեն գցեցեք ձեր պոչերը։
Ինչու՞ են պետք այդ փրչերը։
Իրանք զարդ չեն ու զարդարանք,
Այլ մեր գլխին պատիժ, փորձանք՝
Գետնի ավել,
Վազքի փախան,
Մեզ անվայել,
Ավելորդ բան։
Այդտեղ մի ծեր, վարպետ աղվես
Ասաց նրան․- Ապրես, ապրես,
Այ ծակամուտ թոռիս թոռը,
Էդքան չեն տա խելքի զոռը․
Բա քանի որ տեղն էր պոչը,
Ինչու՞ չարիր դու այդ կոչդ։
Անգի՛ր սովորիր քեզ ամենից դուր եկած տարբերակը, ձայնագրի՛ր և հրապարկի՛ր բլոգումդ։
Չորսից-հինգ նախադասությամբ վերլուծի՛ր առակը։ Վերլուծությունդ հրապարարակի՛ր։
Այս առակը այն մարդկանց նման է, ովքեր ինչ անեն, նույն էլ նրանց հետ պետք է լինի։
Բնութագրի՛ր աղվեսին։
Աղվեսը շատ խորամանկ է և պոչից անջատ։
Խորհո՛ւրդ տուր պոչատ աղվեսին։
🦊 Աղվես 🦊 ես քեզ խորհուրդ կտամ,որ դու շատ խորամանկ չլինես և լինես քո ընկերների պես։
Այս առածներից որի՞ իմաստն է համապատասխանում առակի գաղափարին։
Աղվեսի դունչը խաղողին չհասավ, ասեց՝ խակ է։
Արտը խախուտ, մահանան՝ կարկուտ։
Արջը յոթ երգ գիտի, յոթն էլ տանձի մասին։
Գայլի գլխին Ավետարան են կարդում, ասում է՝ շուտ արէ՛ք, հոտս գնաց։ կամ Գելի գլխին Ավետարան են կարդում, ասում է. Շուտ արա, ոչխարը սարովն անցավ։
Դու քեզ մի գովիր, թող ուրիշը քեզ գովի։
Խորամանկ աղվեսը երկու ոտով է թակարդն ընկնում։
Դավիթ Հարությունյան 