Один человек изобрёл машину времени, на которой можно передвигаться в будущее. Изобретатель был не любопытным человеком, поэтому он не отправился в далёкое будущее. Но он очень боялся всяких неприятных жизненных ситуаций. И поэтому он, предвидя каждый раз что-то неприятное, переносился на несколько минут, часов или дней вперёд, туда, где, по его мнению, эта неприятность окажется уже в прошлом.
У человека всё получалось, ему удавалось перепрыгивать неприятности, не переживая их. Но через месяц он увидел в зеркале дряхлого старика.
Մի մարդ ժամանակի մեքենա է հորինել, որը կարող է ճանապարհորդել դեպի ապագա: Գյուտարարը հետաքրքրասեր մարդ չէր, ուստի նա չգնաց հեռավոր ապագա: Բայց նա շատ էր վախենում կյանքի ցանկացած տհաճ իրավիճակից։ Եվ հետևաբար, ամեն անգամ, երբ ինչ-որ տհաճ բան կանխատեսելով, նա տեղափոխում էր մի քանի րոպե, ժամ կամ օր առաջ, ուր, նրա կարծիքով, այս փորձանքն արդեն անցյալում կլիներ։
Մարդու մոտ ամեն ինչ ստացվեց, նա կարողացավ անախորժությունների վրայով ցատկել՝ առանց դրանք ապրելու։ Բայց մեկ ամիս անց նա հայելու մեջ տեսավ մի թուլացած ծերունու։
Դավիթ Հարությունյան 