1.Կիրառի՛ր աշխարհագրական հմտություններդ: Ինչպե՞ս կարող էր
օսմանա-սեֆյան պատերազմն ազդել տարածաշրջանի առևտրային
ուղիների և տնտեսական գործունեության վրա:
Օսմանյան և Սեֆյան կայսրությունների միջև հիմնականում վիճարկվում էին Կովկասի (ներառյալ Հայաստանի մեծ մասը), Իրաքի և Արևելյան Անատոլիայի տարածքները։ Հայաստանը ռազմավարական կարևորություն ուներ երկու կայսրությունների համար՝ իր աշխարհագրական դիրքի շնորհիվ՝ որպես կապող կամուրջ Արևելքի և Արևմուտքի միջև:
2. Մեկնաբանի՛ր քարտեզը։ Ո՞ր տարածքներն էին վիճարկվում Օսմանյան
կայսրության և Սեֆյան կայսրության միջև։
Օսմանյան և Սեֆյան կայսրությունների միջև հիմնականում վիճարկվում էին Կովկասի (ներառյալ Հայաստանի մեծ մասը), Իրաքի և Արևելյան Անատոլիայի տարածքները։ Հայաստանը ռազմավարական կարևորություն ուներ երկու կայսրությունների համար՝ իր աշխարհագրական դիրքի շնորհիվ՝ որպես կապող կամուրջ Արևելքի և Արևմուտքի միջև:
>Ներկայացրո՛ւ։ Որո՞նք էին XV դ. Օսմանյան սուլթանության և Սեֆյան Պարսկաստանի միջև
բախման հիական պատճառները:
XV դարի բախման հիմնական պատճառները
Կրոնական տարբերություններ՝ Օսմանյան կայսրությունը սուննի իսլամի հետևորդ էր, մինչդեռ Սեֆյան Պարսկաստանը շիա իսլամի կողմնակիցն էր։
Տարածքային հակասություններ՝ հատկապես Կովկասի և Միջագետքի ռազմավարական տարածքների համար։
Գերիշխանության հաստատման պայքար՝ երկու կայսրություններն էլ ձգտում էին գերիշխանություն հաստատել տարածաշրջանում:
> Վերլուծի՛ր։ Ի՞նչ հետևանքներ ունեցավ օսմանցիների և սեֆյանների միջև
հակամարտությունը Հայաստանի մշակութային կյանքի և ժողովրդագրական պատկերի վրա:
Հետևանքները Հայաստանի մշակութային և ժողովրդագրական վրա
Քաղաքակրթական ավերածություններ՝ պատերազմները հանգեցրին հայկական քաղաքների և գյուղերի ավերումին:
Դեմոգրաֆիական փոփոխություններ՝ բազմաթիվ հայեր ստիպված էին գաղթել, իսկ որոշ շրջաններում սկսվեց մահմեդականացման գործընթաց։
Մշակութային կորուստ՝ հայկական մշակութային և կրոնական ժառանգությունը մեծապես տուժեց:
> Գնահատի՛ր։ Ի՞նչ քայլեր ձեռնարկեցին XVI դ. հայազգի գործիչները Հայաստանի
ազատագրման ուղղությամբ։ Ինչո՞ւ դրանք հաջողության չհասան:
Հայազգի գործիչների քայլերը և դրանց անհաջողությունները
XVI դարում հայ ազգային գործիչները փորձեցին ազատագրել Հայաստանը՝ համագործակցելով եվրոպական տերությունների կամ տեղական առաջնորդների հետ։ Սակայն այս ջանքերը հաջողություն չունեցան՝ մի քանի պատճառներով.
Տարածաշրջանի երկու հզոր կայսրությունների՝ Օսմանյան և Սեֆյան, գերիշխանությունը։
Հայկական բանակի և ռազմական կազմակերպվածության բացակայությունը։
Քաղաքական համերաշխության պակասը՝ ներքին տարաձայնությունների պատճառով։
Եվրոպական տերությունների շահերի բացակայությունը Հայաստանում:
Այս գործոնների համադրությամբ հայկական ազատագրական շարժումները չկարողացան ստանալ բավարար աջակցություն և կայունություն:

